Ik vind de
omslag van ‘Vast’ van Ton Anbeek en van ‘De Zonnewijzer’ van maarten ’t Hart,
de zwakste omslagen hebben. Bij ‘Vast’ is het niet meteen duidelijk dat de
titel op de omslag staat. De kleur rood geeft ook een ouderwetse indruk, wat
voor de jongere generatie wat minder aantrekkelijk zou zijn om te lezen.
Bij de omslag van ‘De zonnewijzer’ is niet duidelijk wat de photo op de voorkant met het boek te maken heeft. De belichting past wel bij de inhoud en titel van het boek. De belichting is heel fel en aangezien het boek over een mogelijke zonnesteek gaat. De omslag geeft ook een ouderwetse indruk. Als het boek naast allerlei andere boeken zouden liggen, zou dit boek er niet uitspringen.
‘Joe Speedboot’ van Tommy Wieringa behoort tot de middenmoot uit deze boeken. De lettertype van dit boek past goed bij het totaalplaatje. De omslag springt er niet uit, maar ziet er al wat aantrekkelijker uit. Bij ‘Joe Speedboot’ is er meer kans dat de lezer de achterkant zou lezen dan bij ‘Vast’ en ‘De zonnewijzer’. De kleuren vallen op omdat ze heel helder zijn, wat helpt bij aandacht trekken en voor de verkoop.
‘Het Diner’ van Herman Koch en ‘Een hart van steen’ van Renate Dorrestein vind ik de sterkste omslagen hebben. De omslag van ‘Het Diner’ zou eruit springen in de winkel, wat bevorderend is voor de verkoop. De omslag heeft ook wat te maken met het boek, het boek speelt zich namelijk af tijdens een diner. De kleuren trekken de aandacht, dat komt mede door de blauw en oranje, wat complementaire kleuren bij elkaar zijn. De lettertype en de kleur van de lettertype passen bij de stijl van de omslag.
‘Een hart van steen’ van Renate Dorrestein heeft de beste omslag van deze boeken, vooral als je de inhoud van het boek kent. Men ziet meteen dat de inhoud emotioneel is. De photo dat is gebruikt, komt waarschijnlijk ongeveer uit de jaren ’50 of ‘60. Als men ook maar een klein stukje leest uit het boek, wordt het ook duidelijk dat het verhaal zich in die tijd afspeelt. Men heeft dus meteen een goede indruk waar het boek over gaat en door de photo trekt het je aandacht ook.
Bij de omslag van ‘De zonnewijzer’ is niet duidelijk wat de photo op de voorkant met het boek te maken heeft. De belichting past wel bij de inhoud en titel van het boek. De belichting is heel fel en aangezien het boek over een mogelijke zonnesteek gaat. De omslag geeft ook een ouderwetse indruk. Als het boek naast allerlei andere boeken zouden liggen, zou dit boek er niet uitspringen.
‘Joe Speedboot’ van Tommy Wieringa behoort tot de middenmoot uit deze boeken. De lettertype van dit boek past goed bij het totaalplaatje. De omslag springt er niet uit, maar ziet er al wat aantrekkelijker uit. Bij ‘Joe Speedboot’ is er meer kans dat de lezer de achterkant zou lezen dan bij ‘Vast’ en ‘De zonnewijzer’. De kleuren vallen op omdat ze heel helder zijn, wat helpt bij aandacht trekken en voor de verkoop.
‘Het Diner’ van Herman Koch en ‘Een hart van steen’ van Renate Dorrestein vind ik de sterkste omslagen hebben. De omslag van ‘Het Diner’ zou eruit springen in de winkel, wat bevorderend is voor de verkoop. De omslag heeft ook wat te maken met het boek, het boek speelt zich namelijk af tijdens een diner. De kleuren trekken de aandacht, dat komt mede door de blauw en oranje, wat complementaire kleuren bij elkaar zijn. De lettertype en de kleur van de lettertype passen bij de stijl van de omslag.
‘Een hart van steen’ van Renate Dorrestein heeft de beste omslag van deze boeken, vooral als je de inhoud van het boek kent. Men ziet meteen dat de inhoud emotioneel is. De photo dat is gebruikt, komt waarschijnlijk ongeveer uit de jaren ’50 of ‘60. Als men ook maar een klein stukje leest uit het boek, wordt het ook duidelijk dat het verhaal zich in die tijd afspeelt. Men heeft dus meteen een goede indruk waar het boek over gaat en door de photo trekt het je aandacht ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten