Titel:
Hersenschimmen
Auteur: J. Bernlef
Uitgave: Groningen, 1984
Aantal bladzijden: 146
Genre: Biografie
Auteur: J. Bernlef
Uitgave: Groningen, 1984
Aantal bladzijden: 146
Genre: Biografie
Samenvatting:
Maarten woont met z’n vrouw in Amerika. De afgelopen tijd is hij steeds meer verward. Hij wacht bijvoorbeeld op kinderen die uit school komen, alleen weet hij niet meer dat het zondag is. Maarten lijdt aan dementie en dit wordt ook duidelijk aan zijn vrouw, Vera. De dementie wordt steeds erger en Vera krijgt uiteindelijk hulp (Phil) zodat ze zelf ook af en toe naar buiten kan. Ze hopen zo dat hij niet meer wegloopt en verdwaalt. Het gaat steeds slechter met Maarten, hij denkt namelijk vaker dat hij een kind is en zegt vaak ‘mama’ tegen Vera. Op een gegeven moment loopt Maarten weg en wordt gevonden door zijn buurman. Kort hierna gaat Maarten vermoedelijk naar een verpleeg of verzorgingstehuis. Dit is niet helemaal duidelijk omdat hij in een vergevorderd stadium zit. In deze periode gaat ook zijn spraak achteruit.
Maarten woont met z’n vrouw in Amerika. De afgelopen tijd is hij steeds meer verward. Hij wacht bijvoorbeeld op kinderen die uit school komen, alleen weet hij niet meer dat het zondag is. Maarten lijdt aan dementie en dit wordt ook duidelijk aan zijn vrouw, Vera. De dementie wordt steeds erger en Vera krijgt uiteindelijk hulp (Phil) zodat ze zelf ook af en toe naar buiten kan. Ze hopen zo dat hij niet meer wegloopt en verdwaalt. Het gaat steeds slechter met Maarten, hij denkt namelijk vaker dat hij een kind is en zegt vaak ‘mama’ tegen Vera. Op een gegeven moment loopt Maarten weg en wordt gevonden door zijn buurman. Kort hierna gaat Maarten vermoedelijk naar een verpleeg of verzorgingstehuis. Dit is niet helemaal duidelijk omdat hij in een vergevorderd stadium zit. In deze periode gaat ook zijn spraak achteruit.
Motieven en thema:
De thema van het boek is hoe iemand ermee omgaat als hij/zij dementie krijgt en hoe de mensen om hem/haar heen ermee omgaan.
De motieven in het boek zijn ‘enfin’ en ‘Our man in Havana’ (een boek). Door zijn dementie zijn dit terugkerende elementen. Hij weet namelijk niet meer dat hij dezelfde gesprekken voert over die boek tegen dezelfde mensen.
De thema van het boek is hoe iemand ermee omgaat als hij/zij dementie krijgt en hoe de mensen om hem/haar heen ermee omgaan.
De motieven in het boek zijn ‘enfin’ en ‘Our man in Havana’ (een boek). Door zijn dementie zijn dit terugkerende elementen. Hij weet namelijk niet meer dat hij dezelfde gesprekken voert over die boek tegen dezelfde mensen.
Beoordeling:
Ik vind het heel knap hoe de schrijver heeft geschreven. Hij heeft in de ik-persoon geschreven en zo krijg je een goed beeld van de gedachtegang van iemand met dementie is. Soms is het wel verwarrend en de laatste 10 bladzijden van het boek zijn moeilijk/niet te begrijpen. Dat is wel een minpunt van het boek, maar aan de andere kant is het soms niet te begrijpen wat iemand denkt met dementie dus in dat opzicht is het weer goed beschreven.
Ik vind het heel knap hoe de schrijver heeft geschreven. Hij heeft in de ik-persoon geschreven en zo krijg je een goed beeld van de gedachtegang van iemand met dementie is. Soms is het wel verwarrend en de laatste 10 bladzijden van het boek zijn moeilijk/niet te begrijpen. Dat is wel een minpunt van het boek, maar aan de andere kant is het soms niet te begrijpen wat iemand denkt met dementie dus in dat opzicht is het weer goed beschreven.
De vertelperspectief is in de ik-persoon. Je krijgt dus
een goed beeld van wat Maarten denkt en snap je beter waarom hij dingen doet en
zegt. Als de vertelperspectief in de hij of zij vorm was geweest, was het vaak
speculeren geweest waarom hij wegloopt of Vera zijn moeder noemt.
De ruimte waarin het verhaal zich afspeelt in
Glouchester, dichtbij Boston. De overgrote deel vindt in zijn huis plaats en
anders in de omgeving van zijn huis als hij gaat wandelen. Op het laatst speelt
het verhaal zich in een verpleeg of verzorgingstehuis.
Eindoordeel:
Ik vond deze boek een aanrader. Het is niet een typisch boek met een doel of lopend verhaal en is dus in het begin nog wel lastig. Vooral de manier waarop het wordt beschreven is interessant, mede door de vertelperspectief.
Ik vond deze boek een aanrader. Het is niet een typisch boek met een doel of lopend verhaal en is dus in het begin nog wel lastig. Vooral de manier waarop het wordt beschreven is interessant, mede door de vertelperspectief.
|
|
|
|
Hee Tamara,
BeantwoordenVerwijderenIk vind dat je een prima leesverslag hebt geschreven! Heel goed vind ik dat je in de samenvatting, dat eigenlijk maar een heel kort stukje is, een heel duidelijk beeld van het boek kunt geven. Ik heb het boek zelf nog nooit gelezen, maar nu jij er zo enthousiast over bent, zit ik er zeker aan te denken om dat wel te gaan doen. Verbeterpuntjes heb ik bijna niet, omdat je woordkeuze goed is en de zinnen gewoon lekker lopen. Op het einde heb je het alleen over “de vertelperspectief”, dit moet volgens mij “het vertelperspectief” zijn. Ik vind het tenslotte erg knap dat je in een relatief kort leesverslag toch goed kan vertellen wat “Hersenschimmen” voor een soort boek is en wat jij er van vindt.
Groetjes,
Naomi
Hee Tamara!
BeantwoordenVerwijderenHeerlijk dat je niet zo'n lang verslag hebt geschreven! Toch vind ik het wel knap dat je toch een duidelijk beeld van het boek hebt kunnen geven. Misschien als je dikkere boeken gaat lezen dat je een wat langer verslag moet maken in het vervolg. Maar dat is hier niet aan de orde. Prima!
Liefs, Roos.