1.A. Titel: Het diner
Auteur: Herman Koch
Uitgave: Amsterdam, 2011 (42ste druk), 2009 (1ste druk)
Pagina’s: 300
B. Genre: Psychologische roman
Auteur: Herman Koch
Uitgave: Amsterdam, 2011 (42ste druk), 2009 (1ste druk)
Pagina’s: 300
B. Genre: Psychologische roman
C. Samenvatting:
Paul Lohman en zijn vrouw, Claire, gaan samen uit eten met Paul’s broer, Serge Lohman en zijn vrouw, Babette. Ze praten over van alles en nog wat, maar vermijden lang het onderwerp waar vooral Serge het over wil hebben, namelijk hun kinderen. De zoon van Serge, Rick en zijn geadopteerde zoon, Beau, wilden met de zoon van Paul, Michel, na een avondje stappen nog een biertje drinken. Ze hadden echter geen geld en wilden gaan pinnen. Als Rick in een pinhokje gaat, kan hij er niet bij omdat er een zwerver voor ligt. Hij loopt naar buiten en vertelt dat tegen Michel en Beau. Michel vindt het niet kunnen en wil de zwerver wakker maken om te vragen of ze wat wil opschuiven. Beau vindt het geen goed idee en gaat naar huis. Als Michel en Rick de zwerver proberen wakker te maken, is de zwerver boos. Ze worden boos en gaan dingen naar de zwerver gooien die ze buiten bij het afval vinden. Tot slot vindt Michel een leeg jerrycan en gooit ’t net langs de zwerver, vervolgens gooien ze nog een aansteker (ze denken dat de jerrycan niet brandbaar is omdat het leeg was). De zwerver is dood en de camerabeelden in het pinhokje worden getoond in de media en ze komen op ‘Opsporings Verzocht’. Op ‘Youtube’ staan er ook filmpjes, later blijkt dat Beau de filmpjes erop heeft gezet en ze er alleen af wil halen als hij 3000 euro krijgt. Paul en Claire herkennen de daders door Opsporings Verzocht. Claire is ook gebeld door Michel net nadat ze het hadden gedaan om te vragen wat hij moest doen. Paul is er zelf achtergekomen. Ze weten niet van elkaar dat de ander het wist.
Serge en Babette komen er vervolgens ook achter en willen met Claire en Paul bespreken wat ze moeten doen. Serge is de gedoodverfde toekomstige premier. Serge is van mening dat de kinderen zich moeten melden bij de politie en bekennen. De anderen denken dat de ophef wel over gaat en hebben de kinderen hun toekomst nog niet verpest. Serge heeft eigenlijk al voor iedereen beslist zonder om hun mening te vragen of ernaar te luisteren. Hij gaat zich terugtrekken uit de verkiezingen de volgende ochtend en bekend maken waarom hij zich terugtrekt. Hij wil dit gaan doen in het café waar Paul, Claire en Michel vaak komen eten en veel herinneringen hebben. Wanneer Serge en Babette naar het café gaan om de laatste dingen door te nemen, blijven Paul en Claire nog even in het restaurant om hun plan van aanpak te bespreken. Claire wil dat Paul Serge in elkaar slaat omdat Serge niet een persconferentie zou houden als hij de avond ervoor in elkaar is geslagen. Paul heeft vaker woede-uitbarstingen gehad en een aantal keren mensen in elkaar geslagen omdat hij een psychische ziekte heeft. Waarschijnlijk heeft Michel dezelfde ziekte, maar dit weten ze niet zeker. Paul heeft hiervoor medicijnen maar heeft ze niet meer genomen sinds hij doorhad dat Michel bij een misdrijf betrokken was. Hij wilde niet dat zijn emoties gedempt zouden worden door de medicijnen. Paul vond het echter te opvallend dat hij Serge in elkaar zou moeten slaan. Claire ging eerder weg bij het restaurant en ging naar het café waar Serge en Babette waren. Als Paul politieauto’s en een ambulance hoort, gaat hij kijken, ook al weet hij wat hij zal aantreffen. Hij ging eventjes kijken en ging vervolgens naar huis. Serge trok zich uiteindelijk niet terug uit de verkiezingen, maar verloor de verkiezingen mede door de gevecht met Claire. Niemand is er ooit meer achtergekomen dat Michel en Rick de daders waren.
Paul Lohman en zijn vrouw, Claire, gaan samen uit eten met Paul’s broer, Serge Lohman en zijn vrouw, Babette. Ze praten over van alles en nog wat, maar vermijden lang het onderwerp waar vooral Serge het over wil hebben, namelijk hun kinderen. De zoon van Serge, Rick en zijn geadopteerde zoon, Beau, wilden met de zoon van Paul, Michel, na een avondje stappen nog een biertje drinken. Ze hadden echter geen geld en wilden gaan pinnen. Als Rick in een pinhokje gaat, kan hij er niet bij omdat er een zwerver voor ligt. Hij loopt naar buiten en vertelt dat tegen Michel en Beau. Michel vindt het niet kunnen en wil de zwerver wakker maken om te vragen of ze wat wil opschuiven. Beau vindt het geen goed idee en gaat naar huis. Als Michel en Rick de zwerver proberen wakker te maken, is de zwerver boos. Ze worden boos en gaan dingen naar de zwerver gooien die ze buiten bij het afval vinden. Tot slot vindt Michel een leeg jerrycan en gooit ’t net langs de zwerver, vervolgens gooien ze nog een aansteker (ze denken dat de jerrycan niet brandbaar is omdat het leeg was). De zwerver is dood en de camerabeelden in het pinhokje worden getoond in de media en ze komen op ‘Opsporings Verzocht’. Op ‘Youtube’ staan er ook filmpjes, later blijkt dat Beau de filmpjes erop heeft gezet en ze er alleen af wil halen als hij 3000 euro krijgt. Paul en Claire herkennen de daders door Opsporings Verzocht. Claire is ook gebeld door Michel net nadat ze het hadden gedaan om te vragen wat hij moest doen. Paul is er zelf achtergekomen. Ze weten niet van elkaar dat de ander het wist.
Serge en Babette komen er vervolgens ook achter en willen met Claire en Paul bespreken wat ze moeten doen. Serge is de gedoodverfde toekomstige premier. Serge is van mening dat de kinderen zich moeten melden bij de politie en bekennen. De anderen denken dat de ophef wel over gaat en hebben de kinderen hun toekomst nog niet verpest. Serge heeft eigenlijk al voor iedereen beslist zonder om hun mening te vragen of ernaar te luisteren. Hij gaat zich terugtrekken uit de verkiezingen de volgende ochtend en bekend maken waarom hij zich terugtrekt. Hij wil dit gaan doen in het café waar Paul, Claire en Michel vaak komen eten en veel herinneringen hebben. Wanneer Serge en Babette naar het café gaan om de laatste dingen door te nemen, blijven Paul en Claire nog even in het restaurant om hun plan van aanpak te bespreken. Claire wil dat Paul Serge in elkaar slaat omdat Serge niet een persconferentie zou houden als hij de avond ervoor in elkaar is geslagen. Paul heeft vaker woede-uitbarstingen gehad en een aantal keren mensen in elkaar geslagen omdat hij een psychische ziekte heeft. Waarschijnlijk heeft Michel dezelfde ziekte, maar dit weten ze niet zeker. Paul heeft hiervoor medicijnen maar heeft ze niet meer genomen sinds hij doorhad dat Michel bij een misdrijf betrokken was. Hij wilde niet dat zijn emoties gedempt zouden worden door de medicijnen. Paul vond het echter te opvallend dat hij Serge in elkaar zou moeten slaan. Claire ging eerder weg bij het restaurant en ging naar het café waar Serge en Babette waren. Als Paul politieauto’s en een ambulance hoort, gaat hij kijken, ook al weet hij wat hij zal aantreffen. Hij ging eventjes kijken en ging vervolgens naar huis. Serge trok zich uiteindelijk niet terug uit de verkiezingen, maar verloor de verkiezingen mede door de gevecht met Claire. Niemand is er ooit meer achtergekomen dat Michel en Rick de daders waren.
2. Verwachtingen:
Ik ben dit boek gaan lezen omdat er wel meerdere mensen dit boek hadden of wilden lezen en ik had niet iemand gehoord die er negatief over was. Ik verwachtte dat ’t wel een goed boek zou zijn en het boek wel enigszins een psychologische kant zou hebben.
Ik ben dit boek gaan lezen omdat er wel meerdere mensen dit boek hadden of wilden lezen en ik had niet iemand gehoord die er negatief over was. Ik verwachtte dat ’t wel een goed boek zou zijn en het boek wel enigszins een psychologische kant zou hebben.
3. Motief & thema:
Het motief is een (on)gelukkig gezin, glimlachen, geluk en het woord ‘mijn vrouw’. Het thema is hoe een gezin ermee omgaat dat hun kind een zwaar misdrijf heeft gepleegd.
Het motief is een (on)gelukkig gezin, glimlachen, geluk en het woord ‘mijn vrouw’. Het thema is hoe een gezin ermee omgaat dat hun kind een zwaar misdrijf heeft gepleegd.
4. Beoordeling:
De schrijver vertelde uitgebreid hoe de gerant de gerechten bracht, maar aan de andere kant vertelde hij niet de naam van het restaurant waar ze naartoe gingen, omdat Paul niet wilde dat mensen daarheen zouden gaan omdat daar het een en ander had afgespeeld. Over het algemeen was de schrijfstijl prettig te lezen, maar bepaalde dingen die hij achterwegen liet, zoals wat hijzelf precies mankeerde, vond ik irritant omdat ik toch wilde weten wat hij had. Bepaalde zaken zoals dat het eten uitvoerig werd besproken, had van mij niet gehoeven, omdat het daardoor heel langdradig werd.
Het verhaal is in de ik-perspectief verteld door Paul Lohman. Hij gebruikt telkens de verleden tijd. Doordat het verhaal in de ik-perspectief is verteld snap je heel goed wat er door zijn hoofd gaat en waarom hij bepaalde dingen wel en niet wil doen.
De ruimte waar het verhaal het merendeel van de tijd in afspeelt, is in het restaurant. Als hij terugblikt naar vroeger is de ruimte in zijn eigen huis, op de school waar hij vroeger les gaf, op de school van Michel, in het ziekenhuis of in het pinhokje.
De schrijver vertelde uitgebreid hoe de gerant de gerechten bracht, maar aan de andere kant vertelde hij niet de naam van het restaurant waar ze naartoe gingen, omdat Paul niet wilde dat mensen daarheen zouden gaan omdat daar het een en ander had afgespeeld. Over het algemeen was de schrijfstijl prettig te lezen, maar bepaalde dingen die hij achterwegen liet, zoals wat hijzelf precies mankeerde, vond ik irritant omdat ik toch wilde weten wat hij had. Bepaalde zaken zoals dat het eten uitvoerig werd besproken, had van mij niet gehoeven, omdat het daardoor heel langdradig werd.
Het verhaal is in de ik-perspectief verteld door Paul Lohman. Hij gebruikt telkens de verleden tijd. Doordat het verhaal in de ik-perspectief is verteld snap je heel goed wat er door zijn hoofd gaat en waarom hij bepaalde dingen wel en niet wil doen.
De ruimte waar het verhaal het merendeel van de tijd in afspeelt, is in het restaurant. Als hij terugblikt naar vroeger is de ruimte in zijn eigen huis, op de school waar hij vroeger les gaf, op de school van Michel, in het ziekenhuis of in het pinhokje.
5. Eindbeoordeling:
Over het algemeen vond ik het een goed boek. Zoals ik al eerder zei vond ik dat sommige stukken te langdradig waren. Het had echter een goed plot en het was spannend tot en met het einde over hoe het zou aflopen. Mijn verwachtingen klopten wel redelijk omdat het verhaal een psychologische kant eraan had.
Over het algemeen vond ik het een goed boek. Zoals ik al eerder zei vond ik dat sommige stukken te langdradig waren. Het had echter een goed plot en het was spannend tot en met het einde over hoe het zou aflopen. Mijn verwachtingen klopten wel redelijk omdat het verhaal een psychologische kant eraan had.
| | | |
6. Gebruikte bronnen:
‘Het diner’ van Herman Koch
‘Het diner’ van Herman Koch
reactie op: Boekverslag 2- 'Het diner' van Herman Koch
BeantwoordenVerwijderenJe hebt een goed verslag gemaakt en daarbij goed je mening over het boek naar voren laten komen, Tamara.
Je had gezegd dat je vrienden het geen slecht boek vonden en dat jij het daarom ook maar hebt gelezen, maar zou het niet beter zijn om vanuit jezelf een boek te beoordelen en kijken of het interessant is?
Een opmerking die ik voor je heb is dat je in de titel een "s" mist in boekverslag, dus dat zou ik wel even corrigeren.
Je maakt in je eigen beoordelingen ook nog wel eens wat interpunctiefouten, dus daar zou ik de volgende keer nog even op letten.
Verder heb je het goed gedaan.
Hoi Tamara,
BeantwoordenVerwijderenIk vind het een goed en duidelijk verslag! Aan je interpunctie is nog wel het een en ander te verbeteren, zoals Abdeljouad al zei. Het is een uitgebreid verslag en je samenvatting geeft ook een duidelijke uitleg van het boek. Dat je voor het boek gekozen hebt omdat vrienden het aanraadden vind ik verder totaal niet storend! Je hebt het zelf gelezen en daar gaat het om. Ga door met het goede werk!
Groetjes, Daniëlle.